Wstęp do preprocesora Sass – dyrektywa @mixin

Wraz z rozwojem projektu, powstawaniem nowych modułów i funkcjonalności, kod CSS warstwy wizualnej staje się coraz bardziej złożony. Utrzymanie i rozwój kaskadowych arkuszy stylów może okazać się problematyczne.

Jak usprawnić swoją pracę i zoptymalizować pisany przez nas kod?

Bardzo dobrym rozwiązaniem okazuje się użycie preprocesora CSS.

W tym wpisie zostanie przedstawiona dyrektywa @mixin – potężne narzędzie, które oferuje nam preprocesor Sass.

@mixin

Dyrektywa @mixin, nazywana też w języku polskim domieszką (w tym wpisie będę używać obu tych określeń zamiennie), pozwala na zdefiniowanie zestawu właściwości CSS, których można użyć w dowolnym miejscu w kodzie Sass.

Po kompilacji do wynikowego kodu CSS zestaw reguł zdefiniowanych w domieszce wyświetla się tak samo, jak pozostałe, statycznie dodane właściwości CSS. Używanie domieszek w kodzie Sass pozwala nam na pracę zgodnie z zasadą DRY (ang. Don’t Repeat Yourself).

Domieszki definiuje się za pomocą dyrektywy @mixin. Aby móc wykorzystać zdefiniowaną już domieszkę, wystarczy dołączyć ją za pomocą dyrektywy @include w dowolnym miejscu w kodzie.

Poniżej prosty przykład w jaki sposób definiujemy domieszki oraz jak możemy ich użyć w kodzie:

@mixin sample { 
 
   color: #78a614;
  
}
  
 
h1 {
  
   @include sample; 
}

 
Dyrektywa @mixin może zaoferować zdecydowanie więcej.

Oprócz określania statycznych reguł CSS, możemy również użyć argumentów w deklaracji dyrektywy @mixin, jak również zdefiniować dla nich domyślne wartości. Kiedy może okazać się to przydatne? Na przykład wtedy, gdy atrybuty powinny przyjmować różne wartości.
Poniżej przykład zastosowania dyrektywy @mixin wraz z argumentami:

@mixin headline ($color, $size: 12px) { 
   color: $color; 
   font-size: $size; 
}
 
 
h1 { 
   @include headline(#68a614); 
}

Jak widać w przykładzie zastosowano domieszkę, która przyjmuje dwa argumenty, z czego jeden ($size) posiada domyślnie zdefiniowaną wartość, która wynosi 12px.
W wywołaniu domieszki możemy w argumentach podać zarówno wartości dla obu argumentów, jak i pominąć argument $size (staje się on parametrem opcjonalnym) – wówczas zostanie użyta zdefiniowana już przez nas wcześniej wartość domyślna.

Co w sytuacji, gdy nie mamy pewności ile argumentów będziemy chcieli przekazać?
Interesujący przykład z użyciem nieokreślonej liczby argumentów jest przedstawiony poniżej:

@mixin margin($values...) {     
    @each $val in $values { 
        margin: #{$val}; 
    } 
} 
div { 
    @include margin(5px 1px 10px 3px); 
}

W tym przypadku podaliśmy kilka argumentów, które zostały potraktowane przez naszą domieszkę jako lista, którą przypisane zostają do właściwości margin. Jest to świetne rozwiązanie w przypadku, gdy nie wiemy z góry ile argumentów powinien przyjąć nasz mixin.
Dzięki temu nasz kod zyskuje na przejrzystości oraz jest bardzo zwięzły.

Parę słów o dziedziczeniu – dyrektywa @extend

Pisząc o mixinach nie sposób nie wspomnieć o dyrektywie @extend.
Do czego ona służy? Najprościej ujmując, użycie @extend umożliwia udostępnienie właściwości CSS z jednego selektora na drugi.
@extend bardzo łatwo pomylić z dyrektywą @mixin, ponieważ w kodzie Sass wydają się one bardzo podobne w działaniu.
Różnice zauważalne są po skompilowaniu kodu.

Spójrzmy na przykład:

.info { 
   font-size: 28px; 
   text-transform: uppercase; 
} 
 
.success { 
   @extend .info; 
   color: #C779D0; 
}

Po skompilowaniu otrzymujemy taki oto kod:

.info, 
.success { 
   font-size: 28px; 
   Text-transform: uppercase; 
} 
 
.success { 
   color: #C779D0; 
}

Selektory zostały zgrupowane w miejscu, w którym zdefiniowaliśmy dyrektywę @extend. W przeciwieństwie do @mixin, tutaj w skompilowanym kodzie zestawy właściwości nie są kopiowane – zamiast tego otrzymujemy zgrupowane selektory, które korzystają z tego samego zestawu właściwości. Dodatkowo @extend nie przyjmuje argumentów.
Przy nierozważnym zastosowaniu dyrektywy @extend może okazać się, że w skompilowanym kodzie otrzymamy grupę kilkudziesięciu (sic!) zgrupowanych selektorów, przez co możemy otrzymać niechciane i nieoczekiwane rezultaty.

Do dzieła!

Podsumowując, dyrektywa @mixin stwarza ogromne możliwości dla developera oraz pozwala na pisanie eleganckiego i zwięzłego kodu. Dzięki temu kod jest łatwiejszy w utrzymaniu a jego rozwijanie jest zdecydowanie łatwiejsze.

Kiedy warto sięgnąć po użycie mixinów?
Na przykład wtedy, gdy widzimy, że dany zestaw reguł CSS powtarza się, lub kiedy reguły tworzą jakąś semantyczną grupę właściwości – na przykład style dla obramowania.

W internecie można znaleźć wiele domieszek gotowych do użycia w projekcie. Zachęcamy do eksperymentowania i tworzenia własnych dyrektyw, skrojonych na miarę naszych potrzeb.

Więcej na temat dyrektywy @mixin można przeczytać na stronie preprocesora Sass: https://sass-lang.com/guide